Wspomnienia o kadrze Wysp Owczych, która sprawiła ogromne kłopoty drużynie Michała Probierza, są wciąż żywe, tymczasem czołowym stoperem Ekstraklasy możemy nazwać obrońcę urodzonego w Toftir. Sposobem Wisły Płock na utrzymanie w lidze ciężko się zachwycać, ale trzeba go docenić. Andrias Edmundsson to jeden z powodów takiego stanu rzeczy.
Andrias Edmundsson wspomniane mecze z Polską oglądał z wysokości ławki rezerwowych. Opowiadał wtedy nawet, że większym wyzwaniem niż potencjalne starcie z Robertem Lewandowskim będzie dla niego zgrupowanie u boku brata. Joan Simun Edmundsson to żywa legenda farerskiego futbolu, napastnik, który zahaczył nawet o Bundesligę. Kariery na miarę Lewandowskiego w niej nie zrobił, ale nie dziwi, że Andrias, który kopał wówczas na trzecim poziomie rozgrywkowym w naszym kraju, uznał za nobilitację fakt, że może dzielić z nim szatnię podczas zgrupowania.
Może kiedyś role się odwrócą, bo kariera młodszego z rodu Edmundssonów rozkręca się bardzo szybko.
Ekstraklasa. Andrias Edmundsson z Wisły Płock to czołowy obrońca ligi. Reperezentuje Wyspy Owcze
Marudom twierdzącym, że rosły Farer wciąż gra tylko w Ekstraklasie, należy przypomnieć, że niewielu zawodnikom udaje się w trzy sezony zaliczyć taki postęp — od trzeciego szczebla rozgrywek do stuprocentowej obecności na boisku w czołowym zespole najlepszej ligi w kraju. Andrias Edmundsson nie mógł się tego spodziewać, gdy zamieniał czwartą ligę hiszpańską, gdzie był rezerwowym, na Chojniczankę Chojnice.
W kadrze Wysp Owczych, gdzie stał się etatowym defensorem, może służyć za przykład. W młodym wieku opuścił ojczyznę, ledwo liznąwszy seniorskiego futbolu. Załapał się do młodych drużyn Sunderlandu, kapitanował nawet zespołowi, w którym grał Sam Greenwood. Pewnie stamtąd wyniósł wyspiarski styl bronienia, który wyróżniał go od pierwszych momentów w Chojnicach. Był twardy, agresywny i wysoki, co w drugoligowych warunkach robiło różnicę.
Edmundsson nie pozostawił wątpliwości, że warto wciągnąć go wyżej, obronił się też na poziomie zaplecza Ekstraklasy. Zdawało się, że kolejny przeskok może go w końcu złamać, lecz różnicy w zasadzie nie widać. Wyróżnia się tym, czym wyróżniał się wcześniej. Dominuje w powietrzu, zwłaszcza we własnym polu karnym. Na każdym szczeblu w rubryce Hudl WyScout poświęconej pojedynkom główkowym w szesnastce pojawiał się wśród najlepszych. W Ekstraklasie też zaliczył najwięcej takich starć.
Andrias Edmundsson – mapa pojedynków w powietrzu w tercji obronnej według Hudl StatsBomb
Uwagę zwraca coś jeszcze. Andrias Edmundsson blokuje bardzo dużo strzałów. Ciekawe, że gdy przeglądamy sytuacje, w których to robił, nie znajdziemy zbyt wielu ofiarnych interwencji. W meczu z Lechem Poznań zaliczył chyba najbardziej spektakularną z nich, gdy rzucił się pod nogi przeciwnika w ostatnim momencie.
Większość zablokowanych uderzeń wynika jednak z czego innego. Bardzo dobra zwrotność, orientacja, ustawienie. Edmundsson nie musi zasuwać na tyłku, bo dobrze odczytuje wydarzenia wokół siebie, więc zwykle po prostu zdąża pojawić się na drodze przeciwnika lub uderzonej przez niego piłki w sposób kompletnie naturalny, niemal niezauważalny. W sytuacji widocznej wyżej też zresztą skorzystał z bardzo dobrej koordynacji ruchowej, bo zdążył się odwrócić i nie dał się zmylić odrobinie chaosu.
Biorąc pod uwagę jego wzrost, atut zwinności trzeba naprawdę wyróżnić, bo gdy mierzysz 193 cm, możesz trochę gubić krok. Edmundssonowi się to nie zdarza, co jest wartością dodaną i jakimś sygnałem, że ekstraklasowa Wisła Płock nie musi być dla niego limitem.
Czym Andrias Edmundsson wyróżnia się w Ekstraklasie? Stoper Wisły Płock to twardy i skuteczny obrońca
Farer nie należy do najszybszych stoperów w lidze, nie ma go nawet w dwudziestce najszybszych stoperów (trzeba też brać poprawkę, że nisko broniąca Wisła nie daje zawodnikom ostatniej linii wielu okazji do rozwijania prędkości), ale szybkość reakcji i prędkość na pierwszych metrach nie wyglądają u niego najgorzej. W Ekstraklasie bryluje jednak przede wszystkim w statystykach defensywnych:
- odbiory — szóste miejsce wśród stoperów (2,11);
- wygrane pojedynki w powietrzu — trzecie (3,83);
- wybicia — ósme (5,37).
Andrias Edmundsson kontra ligowi stoperzy. Zdecydowanie lepszy wynik pojedynków w powietrzu, więcej odbiorów, mniej fauli, więcej skoków pressingowych niż średnia ligowa dla jego pozycji. Gorsze wprowadzenie piłki.
Algorytmy bliźniaczej platformy brandu Hudl — WyScout — uważają go za trzeciego najlepszego obrońcę obecnych rozgrywek, zaraz za Oskarem Wójcikiem oraz Rafałem Janickim.
Czy jest tak dobrze? Trudno rozstrzygnąć, Wisła Płock to najlepsza defensywa ligi, więc argumenty za takim werdyktem na pewno się znajdą. Mariusz Misiura jest wyjątkowo konsekwentny w swoich wyborach, zawsze stawia na ten sam tercet obrońców. Edmundsson jest w nim gołowąsem — Marcin Kamiński zagrał blisko dwieście spotkań w Bundeslidze oraz na jej zapleczu, Marcus Haglind-Sangre ponad setkę na zapleczu szwedzkiej elity.
Andrias nie ma takiego doświadczenia, lecz nie widać po nim braków. Nie tylko gra dojrzale, ale też oferuje coś ekstra wśród lewonożnych środkowych obrońców w lidze. Mianowicie to, że równie pewnie czuje się, gdy zagrywa piłkę lewą oraz prawą nogą. Nie robi mu to różnicy, wręcz częściej używa prawej stopy, co czyni go najbardziej zbalansowanym pod tym kątem stoperem w Ekstraklasie.
Do samego wprowadzenia piłki przez Edmundssona można się rzecz jasna przyczepić. To największy znak zapytania w kontekście tego, czy stopera z Wysp Owczych można byłoby wcisnąć do zespołu, który ligową czołówką nazywamy nie tylko z powodu tego, jak aktualnie układa się tabela. Według Hudl StatsBomb zawodnik Wisły Płock ma:
- trzeci najniższy procent skuteczności podań wśród stoperów – 74%,
- dziewiąty najniższy procent skuteczności długich podań – 46%,
- czwarty najgorszy wynik skuteczności podań pod pressingiem – spadek celności o 23 punkty procentowe.
Odbiory i przejęcia Andriasa Edmundssona w Ekstraklasie. Dane: Hudl StatsBomb
Można odnieść wrażenie, że Andrias czasami wybiera proste, pośpieszne rozwiązania. Częściowo może to być skorelowane z założeniami Nafciarzy, lecz obaj jego koledzy z linii obrony mają znacznie lepsze statystyki wprowadzenia piłki. Marcin Kamiński posyła niewiele mniej długich podań i robi to ze skutecznością znacznie, znacznie wyższą. Można to porównać do dostojności, z jaką futbolówkę przerzuca Adrian Dieguez, który stał się wyznacznikiem dla reszty ligi w tym aspekcie.
Zarówno Kamiński, jak i Sangre, lepiej radzą sobie też z rozgrywaniem pod pressingiem. Inna sprawa, że Edmundssonowi nie wyliczymy poważnych błędów, fatalnych pomyłek, gdy zabierał się za tę robotę, więc w żadnym razie nie jest to miażdżąca krytyka. Ot, można dostrzec tu pole do rozwoju. Trzeba jednak dostrzec i to, że pod względem działań typowo defensywnych to reprezentant Wysp Owczych dominuje nad bardziej doświadczonymi kolegami.
Kto pomyślałby, że można znaleźć takiego zawodnika najpierw w czwartej lidze hiszpańskiej, a potem na trzecim szczeblu rozgrywek w Polsce?
WIĘCEJ O EKSTRAKLASIE NA WESZŁO:
- Lyczmański ostro o Ibanie Salvadorze. Apeluje do sędziów
- Miesiąc bez trenera, rok absurdów. Legia Mioduskiego to katastrofa
SZYMON JANCZYK
fot. 400mm.pl
Artykuł Czołowy stoper ligi z Wysp Owczych. Andrias Edmundsson to skała pochodzi z serwisu weszlo.com.